Totaal aantal pageviews

maandag 21 januari 2013

Leve de sneeuwruimers!

Gisteren heeft het behoorlijk gesneeuwd. Ik heb twee keer het voetpad sneeuwvrij gemaakt, daarna onze oprit en vanmorgen om half zeven nog een keer het voetpad want het moest vannacht toch weer wat bijsneeuwen. Daarna vertrok ik naar Antwerpen voor een vergadering. Daartoe wordt eWAW019 ingezet. Niet om tot in Antwerpen te rijden, maar wel tot het stationnetje van Beervelde. Dat ligt op de lijn Gent-Antwerpen. Of omgekeerd, hangt ervan af van welk geloof je bent. Sinds dit enkele jaren geleden weer in gebruik werd genomen neem ik daar geregeld de trein als ik naar Sint Niklaas of Antwerpen wens te sporen. Althans op werkdagen want hier wordt zondagrust nog ernstig genomen, ook al is er geen personeel. Zeven kilometer zitten er tussen ons huis en dit veredeld bushok en die overbrug ik trapgewijs.
De eerste twee en een halve kilometer verliepen vlot. Er was gestrooid en het autoverkeer had het mengsel van sneeuw en zout tot pap vermalen. Na het kruisen van de Dendermondesteenweg kwam ik in een straat waar niet was gestrooid. Ook een manier om sluikverkeer van tussen de villa's te houden. maar ik zette door en raakte erdoor. Uiteindelijk haalde ik de trein. Zelfs al zat het fietspad in centrum Beervelde nog onder het ijs. Mijn bezoek aan de Koekestad van A verliep voorspoedig. Op de middag was ik alweer terug in het bushok van Beervelde. Ik moet toegeven dat daar ook een stationsgebouw staat maar dat schijnt nooit open te zijn. Terug naar huis via de Grote Weg. En ja, het fietspad was geruimd. Ik trapte eWAW op zijn staart en hij schoot gezwind vooruit. Een Hongaarse vrachtwagen haalde me in, gooide een golf van ijspulp over de velomobiel, zette zijn rechter richtingaanwijzer aan en .... parkeerde op het fietspad.
Leve de sneeuwruimers.

zondag 20 januari 2013

eWAW019 in de sneeuw

Terwijl anderen zitten te foeteren op sneeuw en ijs houdt eWAW019 zich sterk in dit winterse weer. Deze week reed ik 3 maal door sneeuw en ijs naar Gent zonder problemen. Op het jaagpad was het wel dansen op de vastgevroren bandensporen. Eén maal kwam hij zelfs dwars te staan en zag ik mezelf ei zo na de Schelde in schuiven. Mijn geweld, vermenigvuldigd door de BionX, dan maar wat gemilderd. Toegegeven, tien of elf kilometer enkel is niet zo verschrikkelijk ver, maar ik was toch telkens blij dat ik er was. De eerste twee dagen reed ik zonder kap, maar dat was me toch wat te fris. Met kap wordt het al snel warm genoeg. Ik heb dan geen zin om er uit te klimmen. Je zal maar een lekke band hebben met dit weer. Of een vastgevroren versnelling. Dat laatste heb ik nu niet, maar enkele jaren geleden vroor de derailleurversnelling onderweg toch vast. Met de sneeuwval van vandaag zal het morgen wel wat anders worden. Ik moet naar Antwerpen en ben van plan in Beervelde de trein te nemen. Zeven kilometer door de sneeuw. Hopelijk is er dan al wat weggereden.

zaterdag 19 januari 2013

Lance

Armstrong bekent bij Oprah systematisch doping te hebben toegepast. "Yes".
Wat een vertoning!
De schade aan de fiets is enorm. Dat was alleen maar mogelijk met medewerking van een aantal mensen met verantwoordelijkheid. Zowel langs de kant van de ploegen als langs de kant van de organisatoren. De grote sommen die er in omloop zijn werken dit alleen maar in de hand.
Is dit wereldnieuws? Ja. Want zovele jonge snaken en oude knarren die zelf fietsen blijven op die manier uit de beschavingsziekten-statistieken. Verminderde kans op overgewicht en allerlei aandoeningen.
Hopelijk moeten zij zich in de toekomst niet verantwoorden voor hun passie.

zaterdag 12 januari 2013

ATB

Vanmiddag een off-road toertje met de Scott ATB. Dat was een poosje geleden want al die regen van de voorbije weken maakt het niet simpeler. Regen, sneeuw en ijs zijn voor die-hards. En dat ben ik niet. Maar het zonnetje scheen en het heeft de voorbije week niet zoveel geregend. Wel aan de frisse kant: 2 graden. De vriestemperaturen van de voorbije nacht hadden de grond hard gemaakt maar het zonnetje deed de bovenlaag ontdooien. Resultaat: een gladde ondergrond waar af en toe een bevroren kluit boven uit stak. Tricky dus. Wat een rustig ritje zou worden werd een evenwichtsoefening door een vettige laag. Op een bepaald stuk van de route stond het hele spoor onder water, met daarop een laagje ijs. Ik had bij deze temperaturen geen zin in natte voeten dus rechtsomkeer dan maar en een omweg gemaakt. Leuk ritje van slechts 23 km maar het gemiddelde van 18 km per uur vertelt iets over de aard ervan. Toch deugd van gehad.

zondag 6 januari 2013

Discussie elektrisch ondersteunde velomobiel.

Op Lowtech Magazine staat een lichtjes éénzijdig artikel over de elektrisch ondersteunde velomobiel. Toch biedt het artikel een goed zicht op de mogelijkheden van zo'n ding. De discussie die dit uitlokt is erg interessant. Daarin worden enkele van de fouten in het artikel rechtgezet. Bovendien worden een aantal vooroordelen geopperd én weerlegd. Veel leesplezier.

donderdag 3 januari 2013

e-Orca

Vandaag bracht ik een bezoekje aan Flevobike in Dronten. Ik wou de nieuwe e-Orca uittesten. Ik werd er hartelijk ontvangen en na een kop koffie kreeg ik eerst een rondleiding in de ateliers. Daarna een blik op de carbon versie van de velomobiel, de enige Orca die ter beschikking was.
De e-Orca leek mij na prospectie op het www een goed alternatief voor e-WAW019. Ik reed ca 20 km met deze velomobiel. Dit zijn mijn indrukken.
Volgens mij is het de mooiste velomobiel die er rond rijdt. Dat dacht ik ook van zijn voorganger, de Versatile. Hij is bovendien goed afgewerkt. De randen zijn netjes, onderdelen sluiten goed aaneen. Er is oog voor details: spiegels, lus achteraan, dakje, lichten, kunststof wielen. De ruimte wordt goed benut, overal kan je bagage kwijt en dus vervoer je geen lucht. Belangrijk voor iemand die toch altijd wel een laptop of gevulde boekentas mee wil. De batterij van de trapondersteuning neemt wel wat begeerde bagageruimte in, maar daarvoor zoekt Flevobike eventueel een ander oplossing. Matjes op de vloer en een bagage-netje in de staart zijn handige opties.

De Orca heeft een hogere zit en zo heeft de rijder een beter overzicht over het verkeer. De draaicirkel is kleiner dan die van de WAW. Erg handig als je een afslag mist! De Orca is dan ook korter. Het stuur lijkt me gevoeliger. Oppassen voor bruuske bewegingen, leek me. De remmen links en rechts worden net als bij de WAW onafhankelijk bediend en ook daar kan de rijder zich geen fouten veroorloven. Bij de WAW kan je door links of rechts te remmen het uitbreken in de bochten uitlokken, wat wel stoer lijkt, maar ik weet niet of je dit kan met de Orca die een hoger zwaartepunt heeft. Die hogere zit in combinatie met de goede vering maakt deze velomobiel meer dan de WAW geschikt voor verkeer in de stad.

Comfort. Het bovengedeelte van de stroomlijn zwaait open en er is ruimte zat om in te stappen. Je moet wel een beetje de techniek aanleren maar dat gaat snel. Een aangename stoel met een zitting en een leuning zoals bij een "normale" stoel, hoewel ik me afvraag of ik deze specifieke vorm op termijn zal blijven waarderen. Hij is wel in hoogte en afstand verstelbaar wat maakt dat meerdere rijders zonder veel poespas in dezelfde mobiel kunnen rijden. De joysticks voor de besturing staan wat hoger dan bij de WAW en het was wat wennen aan de houding.
De bedieningsknopjes zijn wat aan de fragiele kant, ook daarvoor wordt naar een alternatief uitgekeken. Maar alles is goed bereikbaar. De elektrische uitrusting is compleet, met claxon, lichten en richtingaanwijzers en in deze Orca zelfs met usb-aansluiting. Het display met informatie over trapondersteuning en snelheid zit recht voor de neus van de rijder. Volgens mij zou er nog een beugel moeten voorzien worden om een eventuele gps te plaatsen.

De velomobiel rijdt soepel, ook zonder trapondersteuning. Bij gebruik ervan gaat het nog vlotter. Ergens rond 27 km/u valt elke ondersteuning weg, maar dat laat zich niet schoksgewijs voelen. Je bolt vlotjes verder. Ik reed op een bepaald moment toch 39 km /u. Het was wel wat wennen aan de Rohloff-naaf die ergens toch plots een sprong maakte naar een veel hogere versnelling. Na een poosje kreeg ik het schakelen wel onder de knie zodat de bak ook geen bokkensprongen meer maakte.

Onderhoud. Alle techniek zit opgeborgen. Geen vet aan je kleren, geen ketting of derailleur poetsen. Geen losse draden die met kleefband moeten worden vastgehouden. De Orca wordt als erg onderhoudsvriendelijk aangekondigd en dat is wel nodig met een atelier op 250 km afstand.

Om in de sfeer van de voorbije weken te blijven overkwam me ook dit: tijdens mijn rit had ik twee lekke banden! Die schrijf ik op rekening van de Kojaks. De eerste lekke band was achteraan en niet goed wetend hoe ik dat bij het nochtans eenzijdig opgehangen wiel moest oplossen belde ik toch maar Flevobike. Het is per slot van rekening niet mijn eigen gerief. De mobiel werd in het gras gewoon op zijn kant gerold en zonder demontage kon de band worden vervangen. Bij de WAW is er wel wat meer demontage- werk aan. Tien kilometer verder gaf ook de band rechts-voor er de brui aan. Orca op zijn flank en in een zucht was de klus geklaard. Een mens raakt er bedreven in.

Conclusie. Ik ben om. De perfecte mobiel voor wat ik verlang: droog en comfortabel rondrijden in het (voor-)stadsverkeer. Mooi en af. Een eye-catcher voor Karwij, want die naam komt er natuurlijk op. De prijs voor dit moois is er ook niet naast: ca  €10.000. Maar daar houdt het mee op. Geen extra verzekering en slechts een beperkt stroomverbruik bovenop de bio-energie die je als rijder zelf levert. Laat ons het een investering in de toekomst noemen. Minpuntje: de levertijd van vrijwel een volledig jaar. Maar is het dromen van zo'n object of desire soms niet net zo mooi als het bezit ervan?

Geniet van onderstaand filmpje dat ik eerder al op youtube vond.