RIS, LIS en VIS

Onder ligfietsers wordt wel eens over het RIS-syndroom gesproken. Voluit gaat het over het Racefietsers Inhaal Syndroom. Het syndroom wordt gekenmerkt door volgende symptomen die optreden wanneer een ligfietser een racefietser voor zich uit ziet rijden. Hij krijgt een wilde blik en een rode waas voor de ogen. Het hart begint sneller te slaan en pompt bloed en zuurstof naar de beenspieren. Het adrenalinepeil stijgt onrustwekkend. De snelheid van de ligfietser gaat de hoogte in en voor je het weet heeft hij de racefietser binnen bereik. De ligfietser laat niet los en geeft niet op alvorens hij de racefietser heeft ingehaald. Dan nemen de symptomen af en komt een gelukzalige glimlach op het gezicht van de ligfietser. Met zijn klauw trekt hij een nieuwe kras in de verf van zijn ligfiets. Weer eentje gepakt.
Laat de racefietser dan niet Fabian Cancelara heten. In dat geval is de ligfietser het haasje.

Wist je dat er ook zoiets bestaat als het LIS- of VIS - syndroom? Voluit kan je spreken over het Ligfietsers Inhaal Syndroom of Velomobiel Inhaal Syndroom. Dit treedt op bij racefietsers wanneer zij een ligfietser of velomobiel voor zich uit zien. Zo had ik er vorige vrijdag eentje achter me aan. Ik reed op mijn gemak na een dag hard werken met de WAW (zonder "e") naar huis. Plots zie ik in mijn achteruitkijkspiegel een racer in het rood komen aanzwoegen. Ik kreeg een aanval van RUS (racefietser uitloper syndroom) en trapte de WAW op zijn staart. Ik vertoefde net op een eerder bochtig deel van mijn route zodat uitlopen niet zo evident was. Want eerlijk is eerlijk: voor het bochtenwerk is de racefiets beter geschikt. De man kwam ei zo na naast me rijden! Maar toen kwam er een stuk rechtdoor. Aan 42 km/uur kraakte de VISser en ik was weg. Ik zag hem verder in het bochtenwerk toch nog verwoede inspanningen doen me in te lopen. Eenmaal op onze lokale Parijs-Roubaix achtige weginfrastructuur zag ik hem in mijn achteruitkijkspiegel van links naar rechts over de weg zwiepen maar toen verdween hij in de mist. Ik trok een zachte kras in de lak van de WAW.

WAW zonder "e" (bis)

Vandaag een ritje met de WAW, zonder BionX. Zoals eerder gemeld: ik weet waarom ik met trapondersteuning reed. Optrekken na iedere stop of bocht kost meer energie. Ook rijden over energievretend slecht wegdek gaat trager. Laat mijn woon-werktraject nu gezegend zijn met veel stop & go punten en laat de gemiddelde vlaamse verbindingsweg er gewoon ellendig slecht bij liggen. Dan weet je het wel.
Maar daarnaast zijn er ook nog jaagpaden langsheen  De Schelde. En die worden systematisch vernieuwd. Ook een flink stuk langs die paden gereden en dat was weer een feest: een gezapige kruissnelheid tussen 35 en 40 kilometer per uur en bij even doortrappen zelfs een stuk boven de 40 kilometer per uur. Op de jaagpaden is de velomobiel koning

Niet langer "e".

Met het vooruitzicht in het najaar over de eOrca te beschikken maak ik links en rechts wel eens het voornemen bekend dat eWAW019 dit jaar de deur uit gaat. Nu is er iemand die niet echt geïnteresseerd is in de WAW maar wel in de "e". Vermits de BionX toch niet de ideale trapondersteuning is voor een velomobiel ben ik wel bereid die apart van de hand te doen. Vanmiddag dus de BionX gedemonteerd. Originele achterwiel - dat ondertussen als reservewiel voor de mountainbike fungeerde - opnieuw gemonteerd en meteen een toertje rond het blok gemaakt.
Wat blijkt? De velomobiel is een pak (7 kilo) lichter. Optrekken en versnellen vraagt meer energie. De snelheid kon ik bij afwezigheid van een kilometerteller niet zien. Daar kan ik voorlopig niets over zeggen. Ik zal het de komende maanden zonder ondersteuning moeten doen en ik neem me voor het op mijn woon-werk-ritten kalmpjes aan te doen. Zoniet wordt het weer pendelen met reservekleren en douchegel.